Wij zijn zwanger

2011_04-wij-zijn-zwangerVier collega’s, goed bevriend, blijken tegelijk in verwachting te zijn. Dat zwangerschap niet alleen maar een roze bril en piepkleine sokjes betekent, wordt al snel duidelijk. Ook de partners worden in dit boek niet vergeten. Want ook al loopt de vrouw met de dikke buik rond – “wij zijn zwanger”, of niet dan?


Een stukje uit Wij zijn zwanger

En toen… zag ik in zijn gezicht wat ik ook al in zijn stem had gehoord. Dokter Olaf Daudemont, orthopeed, bottendokter, vertelde me zojuist iets wat ik nooit, maar dan ook nooit zelf had kunnen vermoeden. De wereld stopte even met draaien. Het was net of er radertjes in mijn hoofd klikten om het allemaal doorgeschakeld te krijgen. De misselijkheid…
’s morgens, als ik opstond, was ik raar in mijn maag. Ik was ervan uitgegaan dat dat nog steeds een nawee van de buikgriep was. Sinds ik ziek was geweest had ik nog geen druppel koffie gedronken, en dat was ook heel ongewoon. Het stond me tegen, maar ik had geredeneerd dat dat was vanwege mijn gebroken neus. Ik kon nauwelijks iets ruiken, dus het was best aannemelijk dat sommige dingen die ik normaal graag lustte, me daardoor niet smaakten. Dat had dus helemaal niet daarmee te maken.
Zwanger. Maar… van wie dan? ‘O God,’ zei ik wezenloos.
‘O God,’ zei hij. ‘Je wist het niet, hè?’
Ik kon hem geen antwoord geven. Verschillende gezichten met wie ik seks had gehad kwamen voorbijdrijven, ook mannen die al jaren uit mijn leven waren.
‘Maar hoelang dan?’ mompelde ik, totaal verbijsterd.
Hoewel ik het tegen niemand in het bijzonder had, voelde Olaf Daudemont zich aangesproken, en hij antwoordde: ‘Dat weet ik niet. Dat kan een verloskundige je vertellen. Misschien kun je het zelf terug berekenen, als je weet wanneer je laatste menstruatie was.’
‘Nee, dat snap ik wel,’ zei ik verward.
Dat kon toch niet. Zwanger? Ik? Ik zorgde ervoor dat de seks veilig was. Geen condoom, dan ook geen feestje.


Wij zijn zwanger
is verschenen in 2011 bij Uitgeverij Zomer & Keuning