Ava van Amstel en Robert Welsman moeten zich buigen over een moordzaak die ver in de vorige eeuw heeft plaatsgevonden. Het achterhalen van de identiteit van het slachtoffer is een hele klus. Maar er zitten meer lijken in de kast…
Een stukje uit Verborgen verleden
In de kamer stond geen bed, alleen een paar grijze metalen kasten die eens in een fabriek hadden gestaan, wat schappen aan de muren, en in het midden van de kamer een log eiken bureau. Ze glimlachte. Ze herkende de brede, donkere ruggen van fotoalbums en plakboeken die op een plank lagen. Een blik op haar horloge deed haar anders besluiten. Ze verwachtte hem ieder moment. Ze zou de albums doorbladeren, maar niet nu. Niet als hij thuis zou komen, ze wilde klaar voor hem zijn als hij binnenkwam, naakt op bed op hem liggen wachten.
Was er nog iets bijzonders in de kamer naast deze? Ze duwde de derde deur open en keek naar binnen in een kleine kamer. Wat een contrast met de kamer met het bureau. Hier stonden hele andere spullen dan in de rest van het huis. Ze stapte de kamer in. Dit was het domein van zijn vrouw, dat moest wel. Hij zou hiernaast zitten en de administratie bijhouden terwijl zij hier bezig was. Wat was dit allemaal? Verzamelde zij miniatuurtjes? Wat grappig. Klein spul allemaal, zeg. Ze pakte een haantje op. Het was zwaar. Van klei misschien.
Toen viel haar blik op de tafel die tegen de muur stond. Er lagen nog meer van die kleine frutsels. Wel mooi. Best bijzonder ook. Er lag ook een aquarel. Best aardig als je van hortensia’s hield.
Ze zette een stap naar achteren en bleef met haar broekzak achter de tafelklem van de bureaulamp haken. Even verloor ze haar evenwicht en ze botste tegen een rek. Een paar boeken vielen om en er schoof iets weg. Snel zette ze de boeken weer recht.
O shit.
Nou was er iets van dat ene ding afgebroken. Als hij maar niet dacht dat ze het expres stuk gemaakt had. Vlug moffelde ze het weg. Ze zou het hem natuurlijk vertellen, dat wel. Maar niet nu. Ze had hier trouwens lang genoeg rondgekeken. De deur deed ze zorgvuldig weer dicht.
De slaapkamer lonkte, maar in die hitte op hem gaan liggen wachten zou haar alleen maar in slaap doen vallen. Ze had dorst van de droge warmte in het huis en liep terug de trap af. Haalde een biertje uit de koelkast en schopte haar slippers uit, ze irriteerden bij haar grote teen. Lekker met blote voeten, dat was het fijnste. Haar blik viel op een beeldje dat op de kast stond. Hé. Dat was net Het Vrijheidsbeeld. Wat dat echt? Gekocht in New York, maar Made in China, zeker. Ze pakte het op en bekeek de onderkant.
Toen hoorde ze de voordeur. Daar was hij! Snel zette ze Lady Liberty terug. Ze zou voor hem ook een biertje pakken, daar had hij vast wel zin in. Voetstappen in de gang.
‘Verrassing!’ riep ze toen hij de deur open deed.
Onmiddellijk wist ze dat ze een vergissing had gemaakt.
Verborgen Verleden
verscheen maart ’13 bij Uitgeverij De Crime Compagne